30 juni 2012

Spelen!

Jonge kinderen moeten meer spelen!...dat blijkt uit onderzoek. Groot nieuws in de kranten gisteren. Waarom daar onderzoek voor nodig is, is voor mij een beetje een raadsel; iedereen voelt toch aan dat jonge kinderen vooral moeten spelen...

Hoewel, ik kan me ook wel weer voorstellen dat jonge kinderen aan het lezen en rekenen gezet worden, enerzijds vanuit het idee om achterstanden te voorkomen (of dat werkt is een tweede vraag...) en anderzijds kunnen heel wat kinderen cognitief al best het een en ander aan. Toen ik merkte dat Roos (toen 4 jaar) een klik met lezen had, hebben we daar aandacht aan besteed en al snel las ze vloeiend. Tja, en als je kind het kan en wil, en ook nog leuk vindt, waarom zou je dan wachten? Natuurlijk zijn daar soms goede redenen voor, maar als ik een nieuwe stap in de ontwikkeling zie ga ik motiveren, word ik enthousiast!
Dingen gaan scheef als speeltijd in het geding komt. Als er vooral gewerkt moet worden, als een kind de hele dag gestuurd wordt in zijn activiteiten en voor hem doorlopend bepaald wordt wat hij moet doen. Als er op een dag nauwelijks tijd over blijft om te spelen. Het boekje 'Alles op zijn tijd' van Sieneke Goorhuis-Brouwer gaat hierover (hier een interessant artikel over haar ideeën) en staat op m'n verlanglijstje.
  
Spelen, ik zie het belang er steeds meer van in omdat ik voor m'n ogen zie gebeuren wat er in de boekjes staat. Er is plezier, er wordt nagespeeld, communicatieve vaardigheden worden geoefend, er worden problemen opgelost (of niet;-), er is actieve betrokkenheid, er worden regels bedacht en gehandhaafd, alledaagse voorwerpen worden spelattributen, enz. enz. Ze spelen buiten en binnen, overal in huis, (vooral) met elkaar en met anderen...
Toch leuk zo'n onderzoek, voel ik me niet schuldig als ik naar mijn idee te weinig heb gedaan, en ze wel erg veel gespeeld hebben vandaag...

Prinsessen aan het werk

Tja, wat deden ze hier ook alweer?

De hertjes slapen...

Zo is het snel leeg...

Gevangen!

ehhm, zelfs de toiletruimte is goed genoeg om te spelen
Leuk zo'n paard!

Schilderijen te koop

"Wat gaan we zingen?"

"Ik ben een ijsbeer"

Zo, even uitrusten...met een tijdschrift...fijn dat ik kan lezen...

25 juni 2012

Draagbaby (1)

Is dat niet zwaar? Krijg je geen pijn in je rug? Vind je het niet lastig? Zo maar een paar vragen van mensen die mij regelmatig met mijn kinderen zien sjouwen. In de loop van de jaren heb ik heel wat geëxpirmenteerd met babydragers. Voor een ieder die ook graag zijn jonge kinderen draagt of wil dragen, hier wat van mijn ervaringen. Er zijn nog veel meer andere draagsystemen op de markt, maar ik vond dit wel genoeg;-) Bij geen interesse, gewoon niet lezen;-)
Een volgende keer iets over het waarom van babydragen.

Roos in de Tricot-slen
Onze Roos was een onrustig babytje. Van langdurig baby's dragen had ik nog nooit gehoord, behalve dan dat ze dat in Afrika deden. Van een oudtante kregen we wat geld als kraamkado, en toen besloot ik daar een draagdoek voor te kopen, een tricot-slen, een 6 meter lange draagdoek. Met hulp van het boekje werd ik al gauw wegwijs in het dragen van haar. Roosje werd er heel rustig van en ik dus ook;-)
Het voordeel van de Tricot slen vind ik dat de doek heel ergonomisch draagt; je voelt het bijna niet. Daarnaast zit het kindje heel geborgen. Ook kun je de doek op heel veel verschillende manieren omdoen. Een nadeel is de kunst van het omdoen, vooral als je het buitenshuis moet doen. Het is  nogal een lange lap.

Madelief in de "Ringsling''
Toen Madelief werd geboren, ging ik haar gelijk al veel dragen in de Tricot-slen. Later werd de draagdoekcollectie uitgebreid met de Ringsling, een kleine praktische draagdoek, die je even snel omdoet, maar die wat minder fijn draagt. Met de ringsling draag je een kind makkelijk op de heup.









Met de jongste is de draagdoekcollectie wederom uit gebreid, de weinig gebruikte kinderwagen werd verkocht, om dat alles te bekostigen;-) (De meeste van mijn draagdoeken zijn tweedehands gekocht en een deel zal tzt ook de weg naar MP wel weer vinden...en het is nog altijd goedkoper dan een degelijk merk kinderwagen...)
De Mini-monkey vond ik niet zo'n succes, maar heb ik nog niet in alle toepassingen geprobeerd. In elk geval mijn inziens niet geschikt voor jonge baby's vanwege de ongunstige lichaamshouding (liggend in banaanvorm).
De Marsupi heb ik gekocht om de baby in te dragen, vooral buitenshuis of voor manlief, die 6 meter doek een beetje onhandig vindt. Het is een makkelijk systeem, je doet de doek snel om en is geschikt voor jonge baby's. Ik heb deze gebruikt als overbrugging naar de Boba-drager, omdat die pas het beste draagt voor kinderen vanaf 7 kilo. De Marsupi draagt niet zo heel fijn, maar voor korte uitstapjes heel handig.
In huis gebruik ik meestal de Tricot Slen, dat vind ik het fijnste draagsysteem, het gewicht wordt goed verdeeld en het zit gewoon heel goed. Nadeel is dat als baby eruit is, de doek weer opnieuw om moet. Binnen is dat geen probleem, buiten wat onhandig.
In de Mini-monkey (niet echt een goede lighouding dit; zelden zo gedragen)
.
In de Marsupi
De draagdoek voor de pop
Lily in de Tricot Slen
Met de laatste aanwinst ben ik erg blij, de Boba-drager met schattige kangeroeprint. Daar heb ik erg veel plezier van. Binnen de kortste keren omgedaan en het draagt heel fijn. Ook op de rug kan goed hiermee gedragen worden. Met een 'slaapklepje' kan babylief heerlijk dutten en ook netjes een slokje drinken. Deze drager was het (opnieuw kraam-)geld dubbel en dwars waard!
  




En ja, nu kan ik er twee tegelijk dragen. Sinds Madelief ook de Boba heeft uitgeprobeerd, vraagt ze elke keer of ze ook mag. Ze gaat zelfs op de weegschaal staan om te kijken of ze niet te zwaar is voor de drager. Nou dat zal niet snel gebeuren, want je kunt er kinderen tot 20 kg in dragen en dat is ze nog lang niet, maar ja, het is natuurlijk wel de vraag hoe vaak ik er zo bij ga lopen. Deze manier van dragen was voor het eerst toch echt wel een beetje zwaar, hoewel ik wel goed in evenwicht bleef;-)

16 juni 2012

Madelief aan de slag

Madelief is er zo onderhand ook aan toe om wat structureler opdrachtjes te doen. Omdat ze het hele alfabet kent (geleerd van haar zus, de muur en een spelcomputertje) print ik voor haar allerlei knip-, kleur-, prik- en plakwerkjes die vaak gerelateerd zijn aan een letter. Bijna elke dag vraagt ze erom. Zo kan ze als we 's ochtends met de oudste een uurtje aan tafel zitten gezellig meedoen met knippen, plakken, prikken, borduren en andere dingetjes. 
Van onder andere dit blog print ik de werkjes uit. Voor een paar dollar heb ik hele pakket kunnen downloaden.
Ook de methode Schrift heeft op de CD-Rom die behoort bij leerjaar 1-2 leuke materialen voor kleuters. Op de foto hieronder letterdelen uitgeprint op magneetpapier zodat het kind letters aan elkaar kan puzzelen.




Dat er Engelse woorden gebruikt worden, is geen probleem. Madelief weet goed het verschil tussen Nederlands en Engels.

11 juni 2012

Gymles...

Gymen staat op het programma... nee...dat was niet mijn idee, en de kinderen noemen het ook geen 'gymen', maar voor een ieder die zich bezorgd afvraagt of alle vakken hier wel aan de orde komen, hier onze gymles: verspringen! Uit m'n naaidoos werd een centimeter gevist en springen maar! (ps.ze springen van de tafel, ik heb daar (meestal) geen moeite mee).






De scores worden netjes bijgehouden, -ondertussen leren we ook nog wat over cijfers, 'mamma, hoe zeg je '56'-? ...en daarna met de rekenmachine opgeteld om daarna de definitieve winnaar uit te roepen.
En ik zit er stilletjes bij en geniet...

5 juni 2012

We zijn er weer...

Terug van een weekje Friesland, heerlijk rustig en wat een ruimte;-) Als stadsbewonder kun je dat wel eens missen. Een foto-impressie.


En dan komt de echte thuisonderwijzer in mij naar boven; leren van het leven. Onderweg naar Friesland klinkt het vanaf de achterbank: 'gaan we naar een ander land'? Ja, je zou het wel denken, ze praten er zelfs anders...Nou, kun je weer mooi met kaart en al uitleggen dat Friesland een provincie is, dat we een huisje hebben vlakbij de Waddenzee, dat er nog Waddeneilanden zijn enz. enz.
Weer thuis in de mailbox de nieuwsbrief van Huisje Boompje Beestje van Schooltv en ja hoor, waar ging het over... de Wadden, kijken dus..., soms lukt het heel mooi geïntegreerd te leren, maar meestal niet hoor, net als het echte leven...