De dood; dat is nu niet echt een fijn onderwerp voor een blogbericht. Maar het is geen onderwerp voor de doofpot, ik wil er wat over schrijven zodat anderen er ook wat aan kunnen hebben. De afgelopen weken moest ik er heel wat over nadenken en over praten omdat onze oudste dochter ineens na een nare droom heel veel vragen en veel angst had voor doodgaan en veel verdriet door het besef dat ze vroeg of laat mensen om haar heen gaat verliezen. En dat zijn reële vragen en angsten; onze beide vaders zijn lang en kort geleden overleden.
Toen verwerkte ze dat vooral door een aantal maanden begrafenisje te spelen. Ze accepteerde mijn antwoorden op haar vragen en speelde weer verder alsof het nergens over ging. Maar nu is het anders, het besef van de eindigheid van het leven komt ineens hard bij haar aan.
We troostten en praatten heel wat af over haar vragen, hoe is het om dood te gaan, hoe is het in de hemel, gaan kinderen ook dood, wanneer ga jij dood, enz.enz. vaak 's avonds voor het slapen gaan. En wat loop je dan elke keer tegen je eigen vragen aan. Wat extra hulp bij dit lastige onderwerp was dan ook welkom;-)
Dit boekje heb ik met haar gelezen. Op de website van de uitgever kun je ook een bijlage openen voor ouders met achterliggende gedachten en gesprektips en -vragen. Heel geschikt voor jonge kinderen.
Een diepgaander behulpzaam boek is "Grootvader en ik praten over doodgaan', dat meer inhoud heeft ten aanzien van de betekenis van Jezus' opstanding voor ons eeuwig leven. Helaas is dit wat oudere boek niet meer nieuw verkrijgbaar.
Wat een prachtige 'timing' was het dat het nu net Pasen is. We mochten er als gezin en in de kerk bij stilstaan dat door Jezus' sterven en opstandig ons leven bij het sterven niet ophoudt. De opstanding van Jezus is een afrekening met de dood!
We hoorden via internet een preek die Roos ook heel goed begreep. Zien op Jezus, betekent leven! En juist met Pasen bezochten we ook het graf van onze vader en opa. "Hé", zei Roos, "kijk dat is de tekst die we hebben geleerd."
Haar verdriet is nog niet voorbij. Ze wil graag dat ik een boekje maak met liedjes e.d. over niet bang zijn zegt ze, zodat ze 's avonds in bed kan lezen en zingen. Maar het kan niet anders, of de gesprekken, het bidden en zingen en vooral het vieren van Pasen moet een diepe indruk bij haar hebben achtergelaten, in elk geval heeft het dat bij mij wel gedaan!
|
Drie kruisen op Golgota. Aquarel van C.Stringa-Blom.
|